ایران من آباد نیست

این شهر پر از غم و ماتمه...

این شهر رو پر از غم و ماتم کردن...

فقط غم و ماتم...

یک عده مرگ پرست غم پرست...

فقط زاری،فقط ماتم،فقط بدبختی...

ایران من باید شاد باشه...

میشه ١ روز بیاد که صدای گوشخراش آژیر آمبولانس وسط ترافیک مزخرف خیابون گوشمونو کر نکنه؟

میشه بجای صدای شیون و واویلا صدای آرامش بیاد؟

میشه بجای برگزاری ماتم ها،خوشی ها رو هم جشن بگیریم؟

میشه فقط صدای روضه از تو شهر نشنویم؟

میشه همه بخندن؟

میشه من هم بجای این اخمی که همیشه دارم بخندم؟

میشه دودستگی نباشه؟

میشه صلح باشه؟

آیا آرمانشهری هست؟

آرمانشهر ما،ایران آباد...

؟؟؟