من،در آرزوی جهانی بی خشونت

یکی به یاریم بشتابد

من،در آرزوی جهانی بی خشونت

یکی به یاریم بشتابد

یک شعر و همین...

آن روزها...  

 

هر کسی خوشه ای باران به دندان می کشید عشق را می فهمید،  

 

و اگر بساط حنجره اش را حراج می کرد فریادش به فروش می رفت.  

 

افسوس سال هاست ساقه سبز باران را رعد ناشُکری سوزانده است.  

 

و عمریست که؛  

 

خاموشی پیشه ی آدم هاست . . .

نظرات 2 + ارسال نظر
مهرداد دوشنبه 25 مرداد 1389 ساعت 20:18 http://boudan.blogsky.com/

خاموشی
و بدتر غفلتی که ورای آن بیدار است تا این آدمها را خفته نگاه دارد.

هیچکس سه‌شنبه 26 مرداد 1389 ساعت 12:35 http://hechstan5.blogfa.com

سلام
ممنونم از حضورتون

وقتی در گور خفته ای تنها نشانه وتنها صدا سنگ گورت است...


از اون نکته تنفر از عرب خوشم امد

فکر میکنم نقاط مشترک فکری داشته باشیم

کسی که هیچکس است

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد